Ayça'nın Gezegen Günlüğü

Annemin içerden sesini duyardım: Kıızııım, bu kalabalıkla nasıl başediyorsun? Benim kaotik eşyalarımı düzenlerken söylerdi hep. Şimdi düşünüyorum da bir kaplumbağa kabuğuna sığabilir miyim acaba? Olur bence. Haydi bakalım başlasın o halde. Aldıkça aldığım, tükettikçe bitmeyen saçma sapan giysilerimi bir çırpıda hop attım gitti pencereden. Ne de ferahladı gardolabın içi. Sırada içerdeki büfe var. İçinde envai çeşit süs eşyası, oradan buradan, tüm gezilerden özenle alınmış, gördün mü bak ben buraya gittim'i ispat edercesine büfeye konulan süsler püsler. Dur bi toplayayım onları da. Hah oldu, hepsi çöpte. Şimdi sıra kızın odasına geldi. Barbi'sinden Lol bebeğine, toplardan, yazı tahtalarına, oyuncakçı dükkanından aşağı kalmayan ne varsa hepsini şu eski ama bir türlü atmaya kıyamadığım valizin içine koydum. Hop o da camdan dışarı. Ay ferahladım mı ne? Sırada ne var? Gereksizce alınmış ve hediye gelmiş binlerce borcam ve nasıl işe yaradığını bir türlü çözemediğim yumurta haşlama mak

O eski 2 odalı evden taşınırken, en çok da ranzanın eskiciye verilmesi üzmüştü beni. O güzel geceleri, sohbetleri de satmıştık sanki. Ağır ağır ilerlerken sokakta eskici, arkasından bakakalmıştım. Ranza paylaşmanın güzel bir şekli olarak gelir bana oldum olası. İlk ranzalar hep kardeşle paylaşılanlardır. Eğer varsa bir kardeşin ve tek bir oda varsa çocuklar için, ranza gelir   o odaya yatak olarak. Ne hoş bir duygudur o en sevdiğinle altlı üstlü yatmak. Kardeşliktir, ablalıktır, abiliktir pay edilen herkesin kesesine. Varoluşun ilk güzel duygularının keşfedildiği yerlerdir o küçük çocuk odaları ve ranzalar. Bir türlü uykuya dalınmaz o ranzalarda sohbet etmekten. Hayaller, hedefler, yapılacaklar, gidilecek yerler sıralanır da sıralanır. Sonra içerden annenin sesi duyulur: Çocuklaaar, hadi yatın, geç oldu. Büyük olan küçüğe, hadi uyuyalım der, sonra elele tutuşup sihirli rüyalar alemine giderler iki kardeş. O günlere dönebilsem keşke dediğim o kadar çok zamanım oldu ki... O saflığa, masu